تا زمانیکه انسان با ذهن، با عقل جزئی زندگی میکند، با عقل جزئی به تفسیر زندگی میپردازد، هم از زشتیها و رنجهای ناشی از "من" بیخبر است و هم از زیبائی دشت عشق و حقیقت آگاه نیست. پس نه یادی از حقیقت میکند و نه میلی به آن(که درون خودش است) دارد. لذا برای آرامش و خوشبختی، به امور بیرون از خود متوسل میشود. اما وقتی به وجود زائدهٔ توهمی "شخصیت" آگاه میشود و شیرینی، مستی و فراغت ناشی از سکوت و بیفکری را میچشد، دیگر عقل جزئی ناکارآمد میشود.
107395 بازدید
104 بازدید امروز
34 بازدید دیروز
188 بازدید یک هفته گذشته
Powered by Gegli Social Network (Gohardasht.com)
Copyright ©2003-2024 Gegli Social Network (Gohardasht) - All Rights Reserved
Developed by Dr. Mohammad Hajarian