زندگی فاصله چشم تو تا چشم من است

زندگي فاصله چشم تو تا چشم من است
تا مرا مي نگري ، مي روم تا بسرايم غزلي ديگر را ،
غزلي از شب عشق ، غزلي از دل يك بلبل مست
كه به اندازه خورشيد تمنا گرم است
و من و تو از همين فاصله ها رنگ شديم
در پس پنجره شبرنگ شديم من تمناي تو را زار زدم
آسمان از غم من ابري شد اما نگريست...
شايد او از لبه رسوايي ، مثل من مي ترسد
كاش باراني مي شد ، آسمان دل من ... !
دوستت دارم دلاويزترين...!
من به دنبال دلاويزترين شعر جهان مي گشتم
" يافتم ...! يافتم ...! آن نكته كه مي خواستمش!
با شكوفايي خورشيد و گل افشاني لبخند تو آراستمش!
تار و پودش را از خوبي و مهر خوش تر از تافته ي ياس و سحر يافته ام
" دوستت دارم " را من دلاويزترين شعر جهان يافته ام!
اين گل سرخ من است ! دامني پر كن از اين گل كه دهي هديه به خلق !
كه بري خانه دشمن ! كه فشاني بر دوست ! راز خوشبختي هركس به پراكندن اوست ! *
و هم اي خوب من اين نكته به تكرار بگو ! اين دلاويزترين شعر جهان را همه وقت
نه به يكبار و به ده بار ، كه صد بار بگو ! " دوستم داري ؟ " را از من بسيار بپرس !